O mnie.

Zawsze chciałam pracować z ludźmi – dlatego zostałam psychologiem. Od zawsze otoczona byłam dziećmi – dlatego na początku swojej drogi zawodowej skupiłam się przede wszystkim na specyfice rozwoju dzieci i młodzieży, na ich problemach i zarazem możliwych formach pomocy. Z czasem odkryłam, że praca z dorosłymi sprawia mi również ogromną przyjemność. Założyłam więc Centrum Rozwoju Małego i Dużego Człowieka Humanae, aby towarzyszyć na drodze rozwoju Małym i Dużym. Spełniłam również swoje marzenie o pracy z kobietami – pięć lat temu powstał projekt „Kobieciarnia” – cykl warsztatów rozwojowych dla kobiet. W międzyczasie prowadziłam również liczne spotkania indywidualne oraz warsztaty dla rodziców i nauczycieli. Pracuję z dziećmi w wieku szkolnym, młodzieżą i dorosłymi w nurcie terapii systemowej (dowiedz się więcej o terapii systemowej tutaj). tutaj). Prywatnie jestem żoną i matką trójki tryskających energią dzieciaków, z którymi uwielbiam jeździć na wyprawy rowerowe, uprawiać sporty i turystykę górską. W wolnych chwilach z pasją przesadzałabym kwiatki w ogrodzie i czytałabym na hamaku, ale na razie pozostaje to w sferze marzeń, z powodu braku wolnych chwil…

Doświadczenie.

Edukacja

Ukończyłam studia psychologiczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz studia podyplomowe w zakresie terapii pedagogicznej.

Kursy i szkolenia

Jestem absolwentką Studium Terapii Dzieci i Młodzieży w Dolnośląskim Centrum Psychoterapii we Wrocławiu oraz Kursu Podstawowego i Zaawansowanego Terapii Systemowej przy Wielkopolskim Towarzystwie Terapii Systemowej w Poznaniu. Obecnie jestem w trakcie szkolenia do uzyskania Certyfikatu Psychoterapeuty i Doradcy Systemowego.

Rozwój

Stale podnoszę swoją wiedzę i umiejętności poprzez udział w licznych szkoleniach i warsztatach. Jestem członkiem nadzwyczajnym Wielkopolskiego Towarzystwa Terapii Systemowej.
Swoją pracę poddaję regularnej superwizji u rekomendowanych nauczycieli WTTS.

Doświadczenie w pracy

Posiadam wieloletnie doświadczenie nabyte w pracy na stanowisku psychologa w szkole, w świetlicach socjoterapeutycznych oraz gabinecie psychoterapeutycznym.
W swojej pracy zawsze kieruję się indywidualnym dobrem człowieka – Małego lub Dużego – oferując nie tylko rzetelną wiedzę i pomoc, ale także dużą dawkę ciepła, empatii i zrozumienia.

Terapia systemowa.
Na czym polega?

„Problemy będziemy mieli zawsze. Nie problem jest problemem, lecz to, jak ludzie sobie z nim radzą. To właśnie niszczy ludzi, a nie problem. Kiedy więc uczymy się inaczej sobie radzić, inaczej traktujemy problemy — i ich oblicze się zmienia”.

Virginia Satir

Terapia systemowa jest jak ponowne napisanie książki na swój temat albo wprowadzenie zmian do scenariusza filmu, w którym jesteśmy głównym bohaterem. Klient jako autor niedokończonej, smutnej książki, scenariusza, udaje się po nowe doświadczenia i wyjaśnienia do gabinetu psychoterapeuty, w trakcie których zmienia dotychczasową opowieść o sobie. Stając wobec nowych pytań, oglądając sprawy z nieznanej dotąd perspektywy, próbuje wdrażać drobne i większe nowe zachowania — autor powoli dekonstruuje stary scenariusz. Buduje nową charakterystykę głównego bohatera — siebie — i przeznacza mu inny, bardziej pozytywny los, zachowując w wyniku terapii przeświadczenie, że jako autor opowieści o samym sobie ma nadal wpływ na ewentualne zmiany w scenariuszu.

Fragment wywiadu z Ewą Stankowską z książki "Psychoterapia po ludzku"

Czytaj więcej.

Terapia systemowa.
Na czym polega?

„Problemy będziemy mieli zawsze. Nie problem jest problemem, lecz to, jak ludzie sobie z nim radzą. To właśnie niszczy ludzi, a nie problem. Kiedy więc uczymy się inaczej sobie radzić, inaczej traktujemy problemy — i ich oblicze się zmienia”.

Virginia Satir

Terapia systemowa jest jak ponowne napisanie książki na swój temat albo wprowadzenie zmian do scenariusza filmu, w którym jesteśmy głównym bohaterem. Klient jako autor niedokończonej, smutnej książki, scenariusza, udaje się po nowe doświadczenia i wyjaśnienia do gabinetu psychoterapeuty, w trakcie których zmienia dotychczasową opowieść o sobie. Stając wobec nowych pytań, oglądając sprawy z nieznanej dotąd perspektywy, próbuje wdrażać drobne i większe nowe zachowania — autor powoli dekonstruuje stary scenariusz. Buduje nową charakterystykę głównego bohatera — siebie — i przeznacza mu inny, bardziej pozytywny los, zachowując w wyniku terapii przeświadczenie, że jako autor opowieści o samym sobie ma nadal wpływ na ewentualne zmiany w scenariuszu.

Fragment wywiadu z Ewą Stankowską z książki "Psychoterapia po ludzku"

Czytaj więcej.